Hulptransport naar Oekraïne

Algemeen

Project: hulptransport naar Stefanie in Oekraïne

Contactpersoon: de heer Weerheim

Gift via: NL 76 INGB 0000 4088 65 onder vermelding van 'Hulptransport Oekraïne'.

Nieuws

22 maart 2023

Oekraïne reis 23 februari tot 1 maart 2023

Nadat de gesponsorde bus en de even zo gesponsorde aanhangwagen in de dagen vooraf aan ons vertrek waren geladen met allerlei hulpgoederen, vertrokken we donderdag de 23ste februari richting de Oekraïne. Met een overnachting in Duitsland en in Hongarije kwamen we op zaterdagmiddag rond 13.00 uur bij de grens Hongarije – Oekraïne. Helaas waren we een parkeerplaats voorbijgereden en zagen we opeens de gebouwen bij de grens. Daarom snel gestopt aan de kant van de weg, om de magneetborden met het rode kruis op de bus aan te brengen. Het duurde echter maar even of achter ons stopte een politieauto, met de zwaailichten aan. Wat bleek… we mochten daar niet stoppen. En dat betekende….. (na veel heen en weer gedoe via de vertaalapp) dat we een boete zouden krijgen. Vervolgens gingen mijnheer en mevrouw politie naar hun auto terug en …moesten we maar afwachten. Mijnheer kwam terug en sommeerde de bestuurde mee te lopen naar de politieauto. Op de motorkap daarvan werd het formulier ingevuld. Naam. Woonplaats. Naam van je moeder….. Hij krabbelde het keurig vol. Zal hij wel ingelijst hebben, kom je ook niet alle dagen tegen tenslotte. Kosten? 10.000 forinten! Gelukkig maar goed 26 euro. En, betalen met de pin ook goed geregeld. En ook direct afgeschreven. Daar heb je dan toch de EU weer voor.

Vervolgens naar de grenspost aan de Hongaarse kant. Geen petten, maar mutsen, ook al gemoderniseerd. Wachten, en nog een tijdje wachten. Een wereldje wat maar niet verandert. We mochten eindelijk door. Toen de grenspost van Oekraïne. Daar gebeurt alles min of meer dubbel, zowel een militaire controle als die van de douane. Alles bij elkaar duurde het ruim anderhalf uur, en dan mag je niet mopperen.

In de Oekraïne aangekomen vallen direct de bar slechte wegen op. Is er geen geld voor onderhoud, of verdwijnt dat toch nog steeds via corruptie in de verkeerde zak? Na een half uurtje komen we aan bij de loods, waar al een ploeg klaar staat om alles te lossen. Beregowo ligt maar 7 km vanaf de grens. Daarna gaan we naar ons hotel. Dit keer het mooiste hotel van Beregowo, De Gouden Pauw (Zolata Pava). Na onze (prima) kamer te hebben ingericht en even een blaasje genomen te hebben, gaan we beneden in het restaurant eten. Dat was even heerlijk. Na nog een kop koffie naar boven en na de avondsluiting onder de wol (voor de één normale tijd, voor de ander barvroeg).

De andere ochtend zijn we naar de kerk gegaan, de baptistengemeente in Beregowo. Gelukkig werd de dienst voor ons vertaald, door Anja (waarover later meer). Het was een mooie dienst. Na de opening door de eigen dominee werd allereerst het woord gegeven aan een zendeling-dominee uit Zuid-Korea. Hij preekte over: zalig zijn die treuren, want zij zullen vertroost worden. Er is veel verdriet, daar weten de meesten veel van, maar dit treuren gaat over de zonden. En met name voor dat treuren is er troost bij God! Daarna kwam een dominee uit Hongarije aan het woord. Hij vertelde veel van zijn levensgang. Als wereldse, ongelovige student kwam hij in aanraking met een medestudent, en dat leidde tot Gods Woord en het lezen daarvan. Aan het einde van zijn toespraak kwam de vraag of er nog hoorders waren die hun zonden wilden belijden en hun geloof in de Heere Jezus Christus. Toen kwamen een oudere vrouw en een jonge man in soldatenkledij naar voren. Dit is een gebruik in de Baptistengemeenten. Als mensen tot bekering komen, wordt dat voor in de kerk publiek beleden. Daarna krijgen deze mensen een tijd lang onderwijs, ook om te tonen dat het oprecht is, en pas daarna komt de mogelijkheid om gedoopt te worden. Na de kerkdienst is er altijd een gezamenlijke maaltijd. In de kerk voor de gemeenteleden, maar buiten staan de rijen al klaar om een potje of een klein yoghurtemmertje gevuld te krijgen uit de immens grote pannen. Zes dagen per week, voor ongeveer 250 mensen. Het betreft vluchtelingen uit het oosten, of mensen uit de omgeving die door armoede niet meer rond kunnen komen. Er is veel werkeloosheid. En de prijzen zijn in korte tijd 300% duurder geworden, en vergelijkbaar met die in ons land. Wij hebben ook gegeten. Deze keer waren het boekweitgrutten, met brood erbij (en koude rode kool – u moet de groeten van Hak hebben)….. Maar de mensen daar smulden ervan! En doordeweeks is er elke middag na de gaarkeuken een Bijbelstudie die steeds meer bezoekers telt!