Hulptransport naar Oekraïne
Algemeen
Project: hulptransport naar Stefanie in Oekraïne
Contactpersoon: de heer Weerheim
Gift via: NL 76 INGB 0000 4088 65 onder vermelding van 'Hulptransport Oekraïne'.
Nieuws
22 maart 2023
Oekraïne reis 23 februari tot 1 maart 2023
Nadat de gesponsorde bus en de even zo gesponsorde aanhangwagen in de dagen vooraf aan ons vertrek waren geladen met allerlei hulpgoederen, vertrokken we donderdag de 23ste februari richting de Oekraïne. Met een overnachting in Duitsland en in Hongarije kwamen we op zaterdagmiddag rond 13.00 uur bij de grens Hongarije – Oekraïne. Helaas waren we een parkeerplaats voorbijgereden en zagen we opeens de gebouwen bij de grens. Daarom snel gestopt aan de kant van de weg, om de magneetborden met het rode kruis op de bus aan te brengen. Het duurde echter maar even of achter ons stopte een politieauto, met de zwaailichten aan. Wat bleek… we mochten daar niet stoppen. En dat betekende….. (na veel heen en weer gedoe via de vertaalapp) dat we een boete zouden krijgen. Vervolgens gingen mijnheer en mevrouw politie naar hun auto terug en …moesten we maar afwachten. Mijnheer kwam terug en sommeerde de bestuurde mee te lopen naar de politieauto. Op de motorkap daarvan werd het formulier ingevuld. Naam. Woonplaats. Naam van je moeder….. Hij krabbelde het keurig vol. Zal hij wel ingelijst hebben, kom je ook niet alle dagen tegen tenslotte. Kosten? 10.000 forinten! Gelukkig maar goed 26 euro. En, betalen met de pin ook goed geregeld. En ook direct afgeschreven. Daar heb je dan toch de EU weer voor.
Vervolgens naar de grenspost aan de Hongaarse kant. Geen petten, maar mutsen, ook al gemoderniseerd. Wachten, en nog een tijdje wachten. Een wereldje wat maar niet verandert. We mochten eindelijk door. Toen de grenspost van Oekraïne. Daar gebeurt alles min of meer dubbel, zowel een militaire controle als die van de douane. Alles bij elkaar duurde het ruim anderhalf uur, en dan mag je niet mopperen.
In de Oekraïne aangekomen vallen direct de bar slechte wegen op. Is er geen geld voor onderhoud, of verdwijnt dat toch nog steeds via corruptie in de verkeerde zak? Na een half uurtje komen we aan bij de loods, waar al een ploeg klaar staat om alles te lossen. Beregowo ligt maar 7 km vanaf de grens. Daarna gaan we naar ons hotel. Dit keer het mooiste hotel van Beregowo, De Gouden Pauw (Zolata Pava). Na onze (prima) kamer te hebben ingericht en even een blaasje genomen te hebben, gaan we beneden in het restaurant eten. Dat was even heerlijk. Na nog een kop koffie naar boven en na de avondsluiting onder de wol (voor de één normale tijd, voor de ander barvroeg).
De andere ochtend zijn we naar de kerk gegaan, de baptistengemeente in Beregowo. Gelukkig werd de dienst voor ons vertaald, door Anja (waarover later meer). Het was een mooie dienst. Na de opening door de eigen dominee werd allereerst het woord gegeven aan een zendeling-dominee uit Zuid-Korea. Hij preekte over: zalig zijn die treuren, want zij zullen vertroost worden. Er is veel verdriet, daar weten de meesten veel van, maar dit treuren gaat over de zonden. En met name voor dat treuren is er troost bij God! Daarna kwam een dominee uit Hongarije aan het woord. Hij vertelde veel van zijn levensgang. Als wereldse, ongelovige student kwam hij in aanraking met een medestudent, en dat leidde tot Gods Woord en het lezen daarvan. Aan het einde van zijn toespraak kwam de vraag of er nog hoorders waren die hun zonden wilden belijden en hun geloof in de Heere Jezus Christus. Toen kwamen een oudere vrouw en een jonge man in soldatenkledij naar voren. Dit is een gebruik in de Baptistengemeenten. Als mensen tot bekering komen, wordt dat voor in de kerk publiek beleden. Daarna krijgen deze mensen een tijd lang onderwijs, ook om te tonen dat het oprecht is, en pas daarna komt de mogelijkheid om gedoopt te worden. Na de kerkdienst is er altijd een gezamenlijke maaltijd. In de kerk voor de gemeenteleden, maar buiten staan de rijen al klaar om een potje of een klein yoghurtemmertje gevuld te krijgen uit de immens grote pannen. Zes dagen per week, voor ongeveer 250 mensen. Het betreft vluchtelingen uit het oosten, of mensen uit de omgeving die door armoede niet meer rond kunnen komen. Er is veel werkeloosheid. En de prijzen zijn in korte tijd 300% duurder geworden, en vergelijkbaar met die in ons land. Wij hebben ook gegeten. Deze keer waren het boekweitgrutten, met brood erbij (en koude rode kool – u moet de groeten van Hak hebben)….. Maar de mensen daar smulden ervan! En doordeweeks is er elke middag na de gaarkeuken een Bijbelstudie die steeds meer bezoekers telt!
’s Middags hebben we eerst de preek van de morgendienst van Kralingen nageluisterd. Daarna zijn we naar het bejaardenhuis gegaan waar Yura (de man van Stefanie) het beheerdersechtpaar verving die nog in Holland waren (met Stefanie) in verband met een bruiloft die week daarvoor. Daar hebben we vareniki’s gegeten (ook wel dumplings genoemd), met gehakt gevulde deugballetjes. Heerlijk! En even later kwam Anja met haar man Wasja bij ons. Anja Ivantsu-Graveland komt uit Krimpen aan den IJssel. Zij woont al 17 jaar in de Oekraïne. Ze heeft heel bewust voor de hulp in dat land gekozen na ooit meegewerkt te hebben met vakantiekampen van Kom over en Help. Eerst heeft ze gewerkt in een kindertehuis. Toen dat ten einde liep heeft de Baptistengemeente haar gevraagd om een kleuterschooltje te starten, zij was ooit leerkracht. Ze doet dat met steun van de stichting
https://christianromasupport.nl/www/nl/beregovo/. We hebben heel fijn met elkaar gesproken. Anja vertelde dat ze gezocht heeft naar de kerk waar ze zich bij wilde aansluiten. Er is ook een Hongaars-Gereformeerde kerk in Beregowo, waar ze bijvoorbeeld de psalmen zingen op de melodieën die wij ook kennen. Maar verder is dit een vooral sterk traditionele en niet echt levende gemeente. Daarom is ze toch bij de Baptisten terecht gekomen. En ook al zijn er verschillen, wat de inhoud van de prediking betreft, en ook door wat er van de gemeente uitgaat, voelt ze zich daar helemaal op haar plaats. Ze vertelde ook dat de gemeente je niet verplicht om de volwassendoop te ondergaan, ieder mag daarin zijn eigen hart volgen.
Maandagmorgen rond half 9 ging het luchtalarm af. Dat maakt best indruk. De mensen kijken er niet meer van op. Meestal is het ook voor hen ver van hun bed. Daarna zijn we eerst naar het kleuterschooltje van Anja geweest. Prachtig om dat mee te maken. In een ruimte achter het huis van Anja en Wasja krijgen maximaal 15 kinderen (meer mag niet, want dan valt het onder staatstoezicht) christelijk onderwijs, wordt er eten voor ze gekookt, en gaan ze daarna een poosje slapen. Ouders kiezen bewust voor dit schooltje vanwege de vele zorg die kinderen krijgen (vanaf 2 tot 6 jaar). Ze betalen hiervoor ongeveer 50 cent per dag, maar als dat niet lukt mogen de kinderen toch komen. De lagere school is positief over het niveau wat deze kinderen al hebben als ze naar dat onderwijs gaan.
Na de kleuterschool zijn we naar de loods gegaan. Toen we daar aankwamen waren ze al met de dagopening bezig. Dat doen ze elke dag. En ook de helpers en helpsters (waaronder ook vluchtelingen, christelijk of niet) zijn daarbij aanwezig. Ook hier gaat wat vanuit. In deze tijd gebeuren er echt wonderen daar in de gemeente en komen meerdere mensen tot geloof. Wij hebben alle etenswaren die we mee gebracht hadden gesorteerd. Blikken soep en vis voor de frontsoldaten, en verder macaroni, rijst, koek, koffie, enz enz allemaal in aparte dozen. Deels wordt dit gebruikt voor de gaarkeuken. Maar drie keer per week is er ook een voedselbank en komen tientallen mensen daar naar toe om een tas te vullen. En altijd wordt aangeboden om christelijke lectuur mee te nemen.
Al het werk van deze mensen daar maakt grote indruk. Hoe zo’n betrekkelijk kleine gemeente tot zoveel in staat is. Natuurlijk, met alle hulp die deze mensen vanuit het rijke westen krijgen. Het is een voorbeeld voor ons allemaal. Laten we dit werk blijven steunen, met alles wat we missen kunnen, maar vooral met onze gebeden.
Dinsdagmorgen zijn we heel vroeg vertrokken, met een uur waren we de grensposten voorbij en konden we de lange rit van 1750 km weer naar huis gaan maken. We hopen dat er geen verkeersboetes komen, want 80 km (Duitsland) rijden lukte ons niet. Woensdagmiddag mochten we weer thuiskomen, behouden en wel.
Inmiddels staat een nieuw transport gepland na Pinksteren, met een echte trailer, met twee mensen uit onze gemeente als chauffeur. Nu zien dat we die helemaal vol krijgen!
Nico Weerheim en Jan Voorthuyzen
22 februari 2023
16 februari is de presentatie avond van Stefanie geweest in het Hoornbeeck college. Er was een
mooie opkomst wat haar erg goed heeft gedaan. Het mag gezegd worden dat het zondermeer een
geslaagde avond is geworden. Dominee De Bruin opende met een korte meditatie naar aanleiding
van Lukas 10:25-37 met als thema ‘barmhartigheid’. Velen hebben Stefanie kunnen ontmoeten en
kennis kunnen nemen van haar werk in Oekraïne. Het werk wat zo anders is geworden dan wat
aanvankelijk de bedoeling was. In plaats van een kindertehuis op te zetten waar door de oorlog een
streep door is gezet, is hulpverlening aan vluchtelingen op haar pad gekomen. Maar wat een
belangrijke en dankbare taak heeft zij hierin gevonden. We hebben het allemaal kunnen zien en
horen. Naast haar zijn er ook vele vrijwilligers bij betrokken. In Berehove – Oekraïne, maar ook hier in
Nederland wordt deze hulpverlening gedragen door veel mensen die betrokken zijn bij dit werk. Geld
en goederen worden ingezameld en weggebracht door vrijwilligers. Transportmaterieel wordt door
bedrijven belangeloos ter beschikking gesteld.
Helaas is de oorlog nog niet voorbij en het lijkt er niet op dat dat al snel voorbij zal zijn ook. Angstige
tijden. Vele jonge levens worden afgesneden. Wat een verdriet bij de nabestaanden. Wat een
vragen. Hoe zal het verder gaan? Hoe zal het allemaal aflopen? Komt het verder Europa in? Blijven
wij in het westen veilig? Dat weet de Heere alleen. Hij regeert alle dingen. De wereldgeschiedenis is
uiteindelijk in Zijn handen.
De droom van Stefanie blijft om daar een kindertehuis te stichten maar zolang het nodig is zal zij zich
richten op de hulp aan vluchtelingen. Wij als gemeente van de Jeruzalemkerk kunnen haar daarbij
helpen door in de eerste plaats haar werk in uw gebed op te dragen aan de Heere. Daarnaast kunnen
we haar ondersteunen vanuit hetgeen wij hebben ontvangen.
De diaconie draagt dit werk een warm hart toe en heeft besloten om een inzameling in de gemeente
te houden van levensmiddelen. Wij hebben het door Gods genade nog allemaal (betrekkelijk) goed.
Aan u wordt daarom gevraagd om naar vermogen iets van deze rijkdom af te staan aan dit
belangrijke en helaas zo noodzakelijke werk. Als datum hiervoor is gekozen voor biddag DV 8 maart.
Voor of na de diensten kunt u uw bijdrage achter laten in de zijzaal.
Wat meest nodig is: Macaroni, Rijst, Havermout en Brinta, Thee, Noodles, Suiker, Koffie, Crackers,
Vlees/vis (In blik), Alle voeding uit blik, Knakworstjes, Soep in blik, Houdbare melk, Zonnebloemolie,
Goulash en hachee in zakken of blikken,Liever geen pakken van pannenkoeken of cake mix!,
Tandpasta en tandenborstels, Afwasmiddel, Handzeep, Shampoo, Douchegel, Wasmiddel,
Billendoekjes, Babyvoeding 1 t/m 3, Pampers kinderen alle maten (maat 4, 5 en 6 hardst nodig),
Maandverband, Mannen kleding! Schoenen, Allerlei soorten verbandmateriaal, Paracetamol +
Ibuprofen, Dekens en kussens, Beddengoed, Veldbedden, Slaapzakken (Winter!), Powerbank.